هرچند که هرگز نرسیدم بوصالت
عمری که حرام تو شد ای عشق حلالت
زیبایی امروز تو گنجی ابدی نیست
بیچاره تو و دلخوشی رو به زوالت
مانند اناری که سر شاخه بخشکد
افسوس که هرگز نرسیدی به کمالت
پرسیدی ام از عشق جوابی نشنیدی
بشنو که سزاوار سکوت است سوالت
یکبار به اصرار تو عاشق شدم ای عشق
اینبار اگر اصرار کنی وای بحالت
منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر
لای موهای تو گم کرده خداوندش را
F
بی صدا رفتم که این درد رو بهت حالی کنم
من اصلا نمیتونم به تو خداحافظی کنم
این روزام میگذره این دردا فروکش میکنه
الانم خوبم چشمام الکی شلوغش میکنن
دوستم داری ولی از ترس ریش و اخم من
بردلت جانا ، به لب حاجی خطابم میکنی
مثل شربت های تلخ کودکی هایم شدی
ناگواری اما من را مداوا میکنی
این چیست که چون دلهره افتاده بجانم؟
حال همه خوب است من اما نگرانم
در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
من خوره افتاده بجانم که بمانم
حد می هشتاد ضربه ، حد چشمان تو چیست؟
مست چشمان تو را اعدام باید کرد و کشت
